Ouderschapsplan: handtekening bij het kruisje?
Ouderschapsplan
Als u gaat scheiden, moet u een ouderschapsplan maken. Dat staat in de wet. Op internet zijn tal van voorbeelden voor een ouderschapsplan te vinden. Die modellen bevatten niet alleen de vereiste onderwerpen (1. bij wie woont een kind na de scheiding? 2. wanneer ziet hij/zij de andere ouder? 3. hoe delen de ouders de financiële kosten van hun kind? en 4. op welke wijze hebben de ouders deze afspraken met hun kind besproken?), maar ook tal van andere zaken. Niet iedereen is zich daar van bewust als hij het ouderschapsplan bij het kruisje ondertekent.
Maar dan de praktijk….
Zo ook in een geval dat aan de rechtbank (zie hier) werd voorgelegd. De ouders hadden bij een mediator een ouderschapsplan getekend. Hun relatie was en is erg slecht. Er is veel wantrouwen en daardoor ook veel spanning. De ouders staan op de wachtlijst voor het traject Ouderschap blijft. Op zeker moment besluit moeder de afgesproken omgangsregeling op te schorten. Vader lijdt volgens haar aan een psychische stoornis en is niet in staat om de zorgregeling positief uit te voeren. Het kind vertoont –aldus nog steeds moeder – negatief gedrag na de contactmomenten met vader en het kind zegt dan verontrustende dingen.
Vader betwist de beschuldigingen van moeder. Hij vindt dat zij zich aan de gemaakte afspraken moet houden.
Wat vindt de rechter?
In hun ouderschapsplan staat – zoals vaak het geval is – dat de ouders het belangrijk vinden dat het contact tussen het kind en de ouders door de scheiding zo min mogelijk wordt beïnvloed. En beide ouders zeggen toe dat zij zich er voor zullen inspannen dat het kind na de scheiding zo goed mogelijk contact met hen beiden heeft. De rechter hecht veel gewicht aan toe aan deze bepaling. Zelfs als moeder gelijk heeft en het kind na contact met vader zorgelijk gedrag vertoont, mag zij op grond van haar voornemen om na de scheiding een goed contact tussen vader en kind te realiseren dit contact niet opschorten. Moeder krijgt de verplichting om de zorgregeling op verbeurte van een dwangsom na te blijven komen.
Voorkomen is beter dan genezen
De bewuste bepaling in dit ouderschapsplan is een standaardtekst in tal van ouderschapsplannen. De bedoeling is goed. Maar goede bedoelingen zijn niet altijd voldoende. De mediator had beter moeten kijken welke afspraken deze ouders wel/niet met elkaar konden en wilden maken. Een goed ouderschapsplan is niet een standaardtekst van het internet, maar maatwerk. Het geeft aan wat deze ouders met elkaar kunnen afspreken over hun gezamenlijke zorg voor hun kinderen en hoe zij toekomstige conflicten zullen oplossen. Dan zijn mooie uitgangspunten geen doel en geen middel. Dan moet worden gekeken wat in hun situatie het best haalbare is. De uitkomst is dan het resultaat van een indringend gesprek over wensen, mogelijkheden en onmogelijkheden. En de handtekening, die onder zo’n ouderschapsplan wordt gezet, betekent echt commitment en (veel) meer kans op naleving.
Vragen?
Als u vragen heeft, kunt u contact opnemen met Van der Loeff familierecht en erfrecht.
25 december 2018